“Ik hoef bijna niet meer naar het ziekenhuis. Hiervoor was ik zeker een dagdeel per week kwijt aan ziekenhuisbezoeken. Dat is niet meer nodig,” vertelt Hilt enthousiast. Via de Luscii-app registreert ze haar hartritme en bloeddruk, en haar bloedwaardes meet ze zelf met een bloedstollingsmeter. De meetresultaten stuurt ze digitaal naar het OLVG in Amsterdam, waar ze onder behandeling is. 

Eerst spannend, nu routine 

Om goed met de app en apparatuur te leren werken, volgde Hilt meerdere trainingen. In het begin vond ze het gebruik van de technologie spannend. “Ik vond het vreselijk eng. Ik voelde me al niet lekker en dan moest ik ook nog mijn eigen hartritme meten. Bovendien had ik er destijds niet zelf voor gekozen,” vertelt ze eerlijk. Dankzij de goede begeleiding vanuit het ziekenhuis kreeg ze het vertrouwen om ermee door te gaan. Inmiddels werkt ze er dagelijks mee en ervaart ze vooral de voordelen. Wanneer Hilt zich ongerust voelt over haar hart, controleert ze direct haar waardes via de app. “Als ik vervolgens zie dat er niks veranderd is, dan ben ik gerustgesteld. Het heeft mij zelfverzekerder gemaakt.”  

Als haar hartritmestoornissen wel heviger zijn, krijgt ze met behulp van de app snel iemand te spreken. “Het meeste contact met de verpleegkundige van de hartbewaking gaat via berichten in de app. Dat gaat heel gemakkelijk. En wanneer er grotere problemen zijn, kan ik 24/7 bellen,” aldus Hilt. Ze merkt dat dit alles haar vrijheid en onafhankelijkheid teruggeeft. “Ik heb de controle terug over mijn eigen gezondheid.” 

Tijdwinst voor iedereen

Thuismonitoring heeft niet alleen voordelen voor Hilt zelf, maar ook voor de zorgprofessionals. “Stel je eens voor dat ik iedere keer dat ik me niet goed voel naar het ziekenhuis zou gaan. Dan zou ik daar heel vaak zitten. Dat hoeft nu niet meer. Die tijd kan het ziekenhuis aan andere mensen besteden.” 

Voorheen ging ze maandelijks naar het ziekenhuis en wekelijks naar de trombosedienst. Nu hoeft ze nog maar twee keer per jaar op controle bij haar cardioloog. “Het gesprek is ook anders geworden. Mijn arts heeft al mijn gegevens al, dus we praten over de toekomst in plaats van het verleden. Dat vind ik prettiger.”